Het Parool

Vroeger, toen we nog in Amsterdam woonden, hadden wij een abonnement op Het Parool. Ik vond het altijd een lekkere krant en las ‘m uitgebreid. In Hoorn is dat abonnement nog een poosje doorgelopen, totdat de krantenman degene bleek te zijn die mijn fiets bij het station had gestolen, grrrr, die wilde ik niet meer aan de deur hebben! We zijn toen overgegaan op de regionale krant, het Noordhollands Dagblad. De laatste tijd lees ik die niet zo fanatiek meer, maar ik zou toch niet zonder willen. 

Vorige week vertelde Bertie op haar blog dat zij als abonnee drie kaarten hadden gekregen om anderen vier weken gratis van Het Parool te laten meegenieten, zonder verplichtingen. Nou, dat wilde ik wel en Bertie ook, ze kwam de kaart brengen J Zondag heb ik me aangemeld via internet. Ik werd gelijk de volgende dag gebeld om mijn adresgegevens te controleren, wat een service ;P ,  maar helaas, ik liep in de supermarkt. Bij poging vier (twee keer in vergadering/aan het werk) kwam het beter uit. En ja hoor, ze hadden een hele leuke aanbieding voor me voor als de vier weken voorbij zouden zijn, hahaha...! Gelukkig ben ik een kei in afpoeieren, we gaan het eerst wel eens zien (gek woord eigenlijk, afpoeieren... hoe vaker je het zegt... afpoeieren...afpoeieren... ).

Hij moet nog komen, maar ik weet zeker dat ik het leuk ga vinden om weer eens een poosje een Amsterdamse krant te lezen. Je kunt tenslotte het meisje wel uit Amsterdam halen, maar….. ;)

echo

Laura is nu 31 weken. Afgelopen donderdag ben ik met haar mee geweest naar haar zwangerschapscontrole, zo bijzonder! Bij de echo liet Uk weer zien dat hij niet graag op de foto wil, steeds lag er een handje of voetje in de weg, het lukte niet om het hele snoetje op de kiek te krijgen. Maar ik heb wel zijn koppie gezien, zijn neusje en nog meer ;) , en het is evengoed wel een mooi gezicht hoor, zo’n knuistje in beeld, smellllt…. Bij het kloppen van het hartje moest ik natuurlijk weer wat wegslikken, ik vind het zó ontroerend. Wat een muts he…

De eindstreep komt langzaam maar zeker dichterbij, en ik kan niet wachten om in het echie kennis te maken met onze kleinzoon.

37

37 is hij al weer geworden van de week, onze Jasper! Dus wij zijn dinsdag samen met Laura en Jeroen naar Amsterdam gereden om het daar te vieren, bloemen, kaart en cadeautje mee. De taartjes smaakten weer heerlijk en we hebben gezellig gekletst. Daarna zijn we naar Pikoteo geweest, een ‘taberna’ / tapasbar / shared dining restaurant. Erg leuke locatie, in het voormalige stamcafé van Thé Lau. En de tapas waren niet bepaald de standaard tapas zoals we die wel bij andere tapasrestaurants gegeten hebben, neem maar eens een kijkje hier. Als klap op de vuurpijl… (ik verzin ze waar ik bij sta… ;) ) kreeg Jasper nog een vuurwerktoetje en hebben we Happy Birthday voor hem gezongen, haha, jaja, Engels, want dat is de voertaal (ik verzin ze… ; ) ) van de bediening. Tja, Amsterdam hè…

beetje stil…

Het is niet dat er niks gebeurt hier hoor, maar ik wil niet voor mijn beurt praten. ;) :P Dus het is met tussenpozen een beetje stil hier af en toe, hihihihi….

vaderdag

Geen foto’s gemaakt helaas maar jullie geloven me zo ook wel hè, als ik zeg dat vaderdag een mooie dag was gisteren! We hebben lekker in de tuin gezeten met z’n allen. Jasper was op de racefiets gekomen (pfff…). Jeroen had er ’s morgens al een ritje op zitten: die was naar Bolsward gefietst (ook pfff…) Laura was er heen gegaan met de auto, dan konden ze samen weer met de auto deze kant op. Ik had ’s middags een grote schaal aardappelgratin gemaakt, die hoefde alleen afgebakken te worden. En Rob had zalmfilets gerookt in de Cobb. Grote bak salade erbij, toetje van aardbeien met ijs en slagroom, jummie! Na de koffie (met brownie en slagroom) zijn de kinderen weer naar huis gegaan en hebben wij nog lekker even in de tuin nagezeten. Als je geen calorieën telt  ;) was het een prima dagje, doe mij er nog maar een paar!

PS: Jasper moest natuurlijk nog op de fiets terug naar Amsterdam. Hij meldde nog even dat hij onderweg wel een boertje moest laten, hahaha!

Zeeland - zonland

Okee, laat ik het maar een keer uitleggen : Wij zijn niet zo van de verre vakanties, Rob niet, en ik al helemaal niet. Bovendien reis ik niet zo makkelijk. Door een onberekenbare, chronische kwaal kan ik al bijna vijfentwintig jaar vaak, heel snel en op de gekste momenten een toilet nodig hebben. Daar word ik bloednerveus van, zo gestresst dat ik op vakanties vaak een jankdag heb. Dan zie ik best hoe mooi het er is maar kan ik alleen maar denken : "Wat doe ik hier eigenlijk...?".  Het is voor Rob dus lekker op vakantie gaan met mij ;) Die stress is nooit helemaal weg maar sinds een paar jaar durf ik aan de huisarts een paar pilletjes te vragen (hou daar eigenlijk helemaal niet van, maar wie wel...?) en daarmee kan ik warempel weer een beetje van onze vakanties genieten. Zolang we maar niet te ver gaan en niet te lang, gaat het echt een stuk beter. Zo, dat is maar weer eens gezegd.

En nu waren we een weekje naar Zeeland, bij Breskens. Bijna drie uur rijden (dat is dus al ver he... ). Manneman, wat hebben we een prachtig weer gehad, het kon niet beter. Nou ja, op de familie Mug na dan, hahaha. Die vond ons een beetje te lekker.
Ik ga hier geen verslag van minuut tot minuut neerschrijven maar het was er helemaal prima. Om jullie toch een beetje te laten meegenieten (nou ja… die laatste… ;) ) zijn hier een paar foto's.

Ik hoef niet ver om het naar mijn zin te hebben… (- Gers Pardoel -)

Vuurtoren

Strand

Lekker fietsen

Jacob Cats

Bootjes

Visserijmuseum 

Nederland is mooi!

Verrassing bij thuiskomst… sjucht…

idool

Eigenlijk heb ik niet echt een idool, dus wat me nou bezielde om dat als thema voor een atc-ronde te verzinnen, ik snap het niet hoor ;) Het heeft deze keer (niet alleen mij) best weer wat hoofdbrekens bezorgd.

Hoe dan ook, het was een hele leuke ronde met onverwachte uitkomsten en erg leuke kaartjes. Mijn ‘idool’ is Amy Winehouse. Op de plaatjes van internet staat ze op het podium te zingen met een lichtkrans om zich heen maar op de foto’s komt dat er niet helemaal uit. De titel ‘stronger than me’ vond ik voor haar helemaal van toepassing, wat is ze tragisch geëindigd, deze fantastische zangeres die precies even oud geweest zou zijn als onze dochter.

Deze kaartjes heb ik gekregen, van Annerieke, Jo en Els. bedankt meiden, ze zijn weer super!