heftig

Het was een intensieve, heftige, emotionele week, vooral voor onze dochter en schoonzoon en zijn familie. Er zijn heel wat tranen gevallen, wat een verdriet toch! Afgelopen vrijdag was de uitvaart. Ik was niet bij de dienst zelf want ik heb in het huis in Bolsward op Daan gepast. Hij krijgt nog elke drie uur een voeding en vanwege de tijden van de voedingen lukte het niet anders en was dit gewoon de handigste oplossing. Maar het was een mooie dienst hoorde ik, met veel bloemen en heel veel belangstellenden. Er zal nog een hoop op ze afkomen en er zullen nog heel wat moeilijke momenten komen. We zullen ze zo veel als we kunnen steunen.  

verdrietig

Afgelopen weekend is onverwachts de vader van Jeroen overleden. We vinden het zo triest, voor Jeroen, Laura en Daan (die er nog geen weet van heeft) en natuurlijk voor Jeroens moeder en haar andere kinderen en kleinkinderen. We hadden hem nog maar een paar keer ontmoet maar er was zeker een klik. Dat Daan zijn opa Frans niet zal leren kennen vinden we heel verdrietig.

thuis!

Maandag had Daan voor de derde (of was het de vierde?) keer zijn sonde eruit getrokken. En zoals hij op de foto staat lijkt het bijna wel alsof hij zeggen wil ‘Zo, dat is weer voor mekaar.’. En het was ‘voor mekaar’, want hij hoefde er niet weer in, tenzij hij niet goed zou drinken. Maar Daan dronk wèl goed, zó goed dat hij woensdag naar huis mocht. Tjonge Daan, dat heb je toch maar weer snel geflikt, wat ben je toch een kanjer!

dank en Daan

Niet te geloven wat hebben we veel kaartjes gehad van allerlei lieve mensen. De teller staat nu op 26 en wie weet druppelt er nog wel wat binnen. En dan heb ik het nog niet over de app-jes, mailtjes, FB-reacties, klapzoenen en telefoontjes die we gekregen hebben. Het heeft ons erg verrast en we genieten er met volle teugen van! Voor wie dit leest: heel erg bedankt.

En Daan, nou, Daan gaat lekker hoor, hij drinkt elke dag een beetje beter zelf en komt ook steeds een beetje aan, hij woog vandaag al 2400gram. Dat is best wel goed, toch? Nog even doordrinken en doorgroeien Daan, dan mag je naar huis, zet ‘m op!

… en hij heet Daan

Dit mooie mannetje vond het op 25 juli 2017 de hoogste tijd om de wereld een stukje mooier te maken. Voluit heet hij Daan Eliah. Hij is bijna zes weken te vroeg geboren en mag voorlopig nog even in het ziekenhuis blijven in de couveuse. Maar hij doet het hartstikke goed en we zijn onvoorstelbaar blij, dankbaar en gelukkig dat wij zijn opa en oma mogen zijn, onvoorstelbaar trots op onze dochter dat zij het zo goed gedaan heeft en onvoorstelbaar trots op onze schoonzoon die haar zo goed bijgestaan heeft. 

een prachtige dag

Een poos geleden, toen ze nog niet samenwoonden en er geen ukkie op komst was, hadden Laura en Jeroen het al eens over trouwen, partnerschap of samenlevingscontract. Ik heb toen met een knipoog gezegd dat Jeroen ‘eerst langs Rob’ zou moeten. Je weet wel, toestemming vragen *grijns*. De mannen zouden dan even gaan zitten met een goed glas whisky hadden ze bedacht. En jawel hoor, in mei heeft Rob een hele mooie fles whisky van Jeroen gekregen. Tja en dan moet die ook een keer open natuurlijk. Hier staan ze samen in de tuin te proosten. 

En dat terwijl Jeroen niet eens zo van whisky houdt! Tja, alles voor het goede doel he, haha.

Gisteren was het dan zo ver en hebben Laura en Jeroen hun partnerschap laten registreren, kijk eens wat een prachtig stel!

Ik heb nog nooit zo goed de weerberichten gevolgd als de laatste weken en een uurtje of zo van te voren heeft het nog gehoosd, maar wat hebben ze het verder getroffen met  het weer. We konden de hele middag in de tuin zitten en hebben heerlijk gebarbecued. Op een paar spatjes na bleef het droog. Het was in alle opzichten een prachtige dag!

P.S. n.a.v. Berties vraag: Ouders, broers, zussen en hun gezinnen waren erbij helemaal bij, ook op het stadhuis. Veertien volwassenen en vier kleintjes. En voordat de volgende vraag komt ;) : Jasper was getuige en chauffeur en de jongste zus van Jeroen was ook getuige.
Het was een intiem en oergezellig feestje met bubbels, koffie, taart, hapjes en afsluitend een barbecue met ijsjes toe. 

conditie

 Een paar weken geleden heb ik een fietstest gedaan omdat ik vind dat ik , zelfs voor iemand die niet sport en flink te zwaar is, toch wel erg weinig lucht heb als ik loop, vooral als ik trappen loop of ‘berg’opwaarts moet. In Zeeland kon ik dat goed merken want de duinovergang redde ik, ook rustig aan, echt niet in één keer. De huisarts had geen (trap)looptest in de aanbieding maar wel een fietstest. Nou had ik hem al verteld dat fietsen me een stuk beter afgaat, maar toch de test maar gedaan. Uitslag:  het gaat goed met me.  De klachten komen waarschijnlijk doordat ik een van mijn medicijnen aan het afbouwen ben, daar moet het lichaam weer aan wennen. Voorlopig bouwen we niet verder af, maar als ik dat pilletje niet zou gebruiken zou mijn ‘score’ boven de 100% liggen en dat is voor iemand… (toen haperde de huisarts even, haha, ik heb het zelf maar aangevuld) … van mijn leeftijd… helemaal niet gek! Dat neemt niet weg dat ik niet veel lucht heb bij het wandelen. Ik heb nog ergens nordic-walking poles liggen, misschien moet ik dat maar weer gaan doen, moet mijn lichaam dáár ook maar aan wennen ;) .