Er zijn van die kerstfilms die je bijblijven. Ik ken er wel een paar, Santa Claus (1985) bijvoorbeeld, met John Lithgow en Dudley Moore, die keken we met de kinderen altijd rond de kerstdagen. Anderen zullen er misschien anders over denken, maar ik vond ‘m leuk. En How the Grinch stole Christmas (2000) met Jim Carrey, die vond ik ook echt leuk. En dan The Holiday (2006) met Kate Winslet, en natúúrlijk Love Actually (2003) met Hugh Grant, Liam Neeson, Emma Thompson, Keira Knightley.... wat een cast!
Home Alone was het niet zo voor mij, maar ook daar zullen anderen wel anders over denken, hahaha.
Maar goed, nu is de tijd weer aangebroken dat de ene na de andere kerstfilm voorbijkomt,
de meeste met een niet zo heel sterk verhaal denk ik, maar daar gaat het
ook niet altijd om he. Afgelopen weekend heb ik deze op Netflix gezien: Love
Hard. Dit heb ik van Moviemeter geplukt:
[De hopeloze, maar eeuwig single
blijvende journaliste Natalie uit Los Angeles denkt dat de dingen beginnen te
verbeteren als ze Tag, een dromerige jongen van de oostkust, aan de haak slaat
via een dating-app. Ze besluit hem voor de feestdagen te verrassen. Maar dan
ontdekt ze dat ze wordt opgelicht door de jeugdvriend van Tag, Josh, die al
evenveel pech heeft in de liefde. Toch doet ze een poging om weer verliefd te
worden.]
Wat ik al zei, een dun verhaaltje, een niemendalletje, niet zo’n
béétje voorspelbaar ennnn, ik heb heerlijk zitten kijken. 😊