men neme...

Dit recept heb ik ooit van een collega gekregen. Ik heb het zelf ook weer aan verschillende mensen doorgegeven en het is steeds een succes. Zowel warm als koud lekker:

PESTOTAART
4 à 5 plakjes bladerdeeg (laten ontdooien)
100 gr geraspte jong belegen kaas
100 ml slagroom
2 eieren
6 zongedroogde tomaatjes op olie, fijngesneden
6 afgestreken eetlepels groene pesto ( = alla Genovese).

Oven voorverwarmen op 200 graden. (Spring)vorm invetten en met bladerdeeg bekleden. Overige ingrediënten goed door elkaar mengen. Vorm hiermee vullen. Ongeveer 25 minuten in de oven laten bakken. Tussentijds even controleren of het niet te hard gaat.

Als hoofdmaaltijd voor 2 personen, bijv. met salade en friet of brood, tussen-/voorgerecht voor 4 tot 6 personen of als snack/bij de borrel.

groeten uit... - MINI

De opdracht voor de novemberwedstrijd van CSW was een minialbum te maken. Ik was al langer van plan eens een soort ontdek-je-plekje-boekje te maken van Nederland, met het Delftsblauwe stofje dat ik eens van Natasha gekregen had, dus dit was een mooie aanleiding om het nu ook eens uit te voeren. De foto's waren om de een of andere reden nogal blauw uitgevallen en met bewerken kreeg ik het niet goed, dus ik heb ze opnieuw gemaakt. Anders hadden ze al een paar dagen eerder hier gestaan. Klik maar weer voor een groter plaatje.
Raar maar waar: Mijn vorige miniboekje was ontstaan nadat ik een albumpje bij Lilian gezien had. Terwijl ik al met dit ‘groeten-uit…’-boekje bezig was plaatste zij ook weer een mini op haar blog over de vakantieplekken waar zij in de loop van de jaren geweest is. Mijn mond viel open toen ik de voorpagina zag: het leken net tegeltjes en was uitgevoerd in blauw-wit. Telepathie….?

anders dan anders…

Gisteren was ik jarig. Normaal gesproken zijn Rob en ik op onze verjaardagen altijd vrij en dan gaan we een dagje op stap, maar door omstandigheden kwam dat even heel ongelukkig uit. Dus voor het eerst sinds jaren ging ik deze dag naar mijn werk. De collega’s hadden zich behoorlijk uitgesloofd met het versieren van mijn werkplek, dat was vrolijk binnenkomen! En ik heb nu eens op mijn verjaardag getrakteerd in plaats van erna, da's ook wel eens aardig. ’s Avonds zijn we lekker met zijn tweetjes uit eten geweest bij restaurant Zuid eten. Daar hadden we het hele restaurant voor onszelf. Tsja, woensdagavond is ook niet echt een uitgaansavond natuurlijk, hahaha. Het eten was er niet minder lekker om en we hebben lekker zitten kletsen dus echt erg vond ik het niet. Ik vond het alles bij elkaar eigenlijk best een geslaagde verjaardag, maar het was wel een beetje anders dan anders…

wakker worden met.... MINI

Het gebeurt me bijna iedere ochtend, wakker worden met een liedje in mijn hoofd. Soms is het een liedje dat ik allang vergeten was en het is lang niet altijd een liedje dat ik in mijn hoofd wil hebben. Het blijft zelfs wel eens dagen, weken achter elkaar hangen. Een paar voorbeelden:
Op 2 november werd ik ’s nachts even wakker met Dalida en stond ik op met Alexandra. Op 7 november was de beurt aan Van Velzen met zijn "Love Song". Een aantal weken geleden was het dagenlang Corinne Bailey Rae. Amy Winehouse, ook zo’n blijvertje, geweldige zangeres gelukkig, wéken van genoten. Op 9 november lag ik ‘s nachts ineens met Martin Morero in bed en ’s morgens werd ik wakker met Salt-N-Pepa (wie kent ze nog?). En zo kan ik nog wel even doorgaan. Vind ik het vervelend? Nee helemaal niet, het zit me niet in de weg. Ik schiet er af en toe zelfs van in de lach, kan het iedereen aanraden. Bovendien heeft het me nu een mooi boekje opgeleverd, dat gelijk mijn inzending voor de novemberwedstijd van Scrapoholic is geworden. Met dank aan Lilian die me door háár prachtige miniboekje de inspiratie bracht om eens iets creatiefs te doen met deze eigenaardige gave.
Klik op het plaatje voor een grotere afbeelding

apparaat

Onze keukenmachine had het loodje gelegd, nou ja, bijna dan. Hij was al een keer van het aanrecht gesprongen en ging steeds meer kreunen en steunen als ik hem aan het werk wilde zetten. Dus na meer dan 25 jaar trouwe dienst moest hij toch echt vervangen worden, sorry meneer Braun. We zijn al jaren lichtelijk verliefd op de KitchenAid en gisteren hebben we de knoop doorgehakt, we zijn naar Alkmaar geweest en hebben een nieuw apparaat gekocht.

de kreadoe, wie wil daar nou niet naartoe…?

Nou, mijn nicht Y. en ik dus wel in ieder geval. Ze belde me een aantal weken geleden of ik zin had er samen met haar naartoe te gaan en dat had ik wel. Ik was het dit jaar toch al weer eens van plan want de laatste keer was voor mij lang, lang geleden, en samen is het nog leuker natuurlijk. Rob moest voor zijn werk toevallig ook naar Utrecht vandaag, maar wel vroeger dan wij beursgangers. Toen hij zowat een kwartiertje weg was stond hij ineens weer voor de deur: door problemen met de alarminstallatie in de Hemtunnel mochten er op last van de brandweer geen treinen rijden … Ik zag mijn dagje al in het water vallen, maar het viel mee. Uiteindelijk reed vanaf 9.00 uur de boel weer. We gingen maar een half uurtje later weg dan gepland (omdat we verwachtten dat de eerste trein na die verstoring bomvol zou zitten) en dat ging verder prima. We hadden zat tijd om rond te struinen en ik heb een aardig pakketje spullen mee naar huis genomen. En…. ik heb voor het eerst sinds jaren op de terugweg weer eens in de spits getreind, dat was ook een ervaring op zich ;D Neef J. was zo lief ons van het station op te halen en mij voor mijn eigen huisdeur af te zetten, lekker luxe. Het was een prima dagje zo met zijn tweetjes Y, wanneer gaan we weer?

zie je wel…

Hehe, gelukkig, ik ben de afgelopen week niet voor niks weer wat strenger geweest, vanochtend was er weer wat af, pfffft. Ik heb de weegschaal eerst van alle kanten bekeken - staat hij goed op nul, staat hij niet te wiebelen - en toen drie keer achter elkaar gewogen om zeker te weten dat ik het goed zag. Hahaha, wat een neuroot he... En toch nog lekker gegeten hoor, zelfs zuurkool met spek en worst, maar een aangepaste portie. Kilo eraf! Zie je wel, ik kan het wel…!

sneakpeek

Voor het Scrapoholicforum is de opdracht van deze maand drieledig:
1e het moet een mini-album zijn
2e kies roze, blauw, groen of paars als duidelijke hoofdkleur
3e gebruik veel lint
Ik ben er nog lang niet klaar mee maar ik vind het nu al een leuk albumpje worden. En ik kan het niet laten, dus: Hier is alvast een sneakpeek van de eerste paar bladzijden. De kleuren komen een beetje oranje-achtig over omdat ik de foto's bij kunstlicht gemaakt heb, maar het is roze. Ik vertel er verder lekker niets over, dat komt wel als het af is, nog even geduld a.u.b.

update Piet

Ik hoop niet dat jullie denken dat ik Piet verwaarloos, want dat valt reuze mee hoor. Zo tussen de bedrijven door wordt hij nog wel eens bijgewerkt, alleen zijn er op dit moment geen echte uitstapjes waar hij mee naartoe geweest is. Hmmm, misschien moet hij er binnenkort toch weer eens uit… Nou ja, ik kan jullie in ieder geval vast een paar plaatjes laten zien. Sommige pagina’s zullen nog wel aangevuld worden want die zijn nog een beetje leeg.

sjúcht...

Na een vliegende start staat de weegschaal nu alweer twee weken op hetzelfde punt en hij vertikt het om verder terug te lopen. Ik kan ‘m geen ongelijk geven want ik heb het er zelf naar gemaakt. Sjúcht, waarom kost het me nou toch steeds zo veel moeite om vol te houden. Ik begin er enthousiast aan maar na een kilootje of drie geef ik er de brui alweer aan. Niet helemaal hoor, maar toch genoeg om niet af te vallen. Elke maandag pak ik weer dapper het volgende menuutje van Sonja erbij, maak mijn boodschappenlijstje en in de loop van de week verander ik de plannen weer...
Vanochtend vergreep ik me bijna aan een plakje cake maar ik heb toch maar een (zúúúúr) mandarijntje genomen. Kijk, dat is het betere werk! Tussen de middag zat ik aan de wasa met een opkikker. Schouderklopje voor mezelf! En vanavond eet ik ook netjes volgens het menu. Driewerf hoera! Want ik ga het volhouden, de hele week!

Note to Sonja:
Waarom nou één keer een plakje cake in het weekmenu en daarna niet meer? Ligt die cake maar te roepen in mijn keukenkastje: ‘pak me dan – pak me dan’.