Ik heb al bijna 30 jaar een aandoening aan mijn linkeroog, serosa. Het heeft te maken met vocht dat op een plek zit waar het niet hoort. Ik zag daardoor altijd een schaduwvlek. Daar heb ik nooit zo heel veel last van gehad. Misschien omdat het went, maar ik heb het idee dat het ook wel een beetje schommelde. Soms leek het wat erger en soms wat minder erg. Ik vroeg me zelfs wel eens af of ‘het er nog zat’…
Maar nu werd het ineens flink erger, zo erg dat het vervelend was met lezen,
het vervormde mijn beeld behoorlijk. Bovendien heeft een van mijn zussen maculadegeneratie en dat kan familiair zijn. Dus hup, naar
de huisarts en die stuurde me gelijk door naar de oogarts.
Er is van alles gemeten en bekeken, en er zijn foto’s gemaakt met een kleurstof
(via infuus) waar je behoorlijk geel van gaat zien en plassen, hihi. TMI zou
Laura zeggen 😉. Gelukkig was dat de volgende dag al praktisch weer over.
Inmiddels ben ik bij de oogarts geweest om de bevindingen te bespreken. Ik had
zelf al gemerkt dat ik weer wat beter kon lezen en dat de ruitjes van de
Amslertest klik! niet meer zo vervormd waren. En dat klopte. Het vocht achter
het netvlies is afgenomen en er is geen reden om aan te nemen dat het om MD
gaat. De serosa heeft dus even gepiekt en is nu spontaan op z’n retour. Over
een maand of drie mag ik terugkomen voor controle. Maar pfiew, wat was ik
opgelucht!
2 opmerkingen:
Dat is dan toch wel een geruststelling.
Fijn!
Een reactie posten