kerstmokje

Hoe lang zal ik dit mokje nou hebben? Twintig jaar denk ik toch zeker, waarschijnlijk wel langer. En ik vind het nog steeds leuk. Geen idee hoe ik er aan gekomen ben. Misschien wel van iemand gekregen, maar het kan ook best zijn dat ik het zelf gekocht heb, echt, geen flauwe notie. En het is een mokje, geen mok, want het is wat aan de kleine kant. Als ik koffie wil tappen met ons apparaat op de normale inhoud, dan stroomt hij over J. Maar het drinkt lekker en ik ben er aan gehecht. Ik nam het als ik er aan dacht twee weken per jaar mee naar mijn werk, en aan dat werk heb ik goede herinneringen. De rest van het jaar werd het niet gebruikt, en afgelopen jaar is het in de kast blijven staan (sorry mokje ;) ) want ik ben met pensioen. Nu staat het op een randje in de keuken en drink ik er ook niet uit, ik kijk er alleen naar. En dan moet ik soms zelfs glimlachen om dat grappige sneeuwmannetje en de leuke jaren bij de gemeente Hoorn. Emo-muts die ik ben!