corona

Over het algemeen kan ik negatieve gedachten en gevoelens goed van me afzetten, maar de laatste tijd borrelt het zo af en toe toch aardig naar de oppervlakte.  In mijn directe omgeving is het tot nu toe meegevallen met de coronabesmettingen. De broer van Rob, zijn vrouw, hun kinderen (en hun gezin) en ook een kleinkind, hebben het gehad in de beginperiode, allemaal met milde tot geen verschijnselen, maar inmiddels hoor ik het van steeds meer mensen om me heen. Een aantal oud-collega’s is besmet heb ik gehoord, een scrapvriendin van het eerste uur heeft het zelf gehad en heeft een paar weken geleden afscheid moeten nemen van haar beste vriendin, van twee forumvriendinnen zijn de kinderen besmet. De zoon van de eerste is gelukkig weer aan de beterende hand maar van de andere forumvriendin zijn de kinderen toch wel flink ziek. Het is lastig om daar niet aan te denken, en zo hoort het ergens ook natuurlijk. Als het je allemaal niks kan schelen klopt er iets niet, maar ik vind het wel beangstigend. Nu met de berichten over de "Engelse variant" houd ik mijn hart vast... 
Ik zoek maar een beetje afleiding, en ondertussen duim ik dat het met de zieken snel de goede kant op gaat en dat het vaccin snel komt en doet wat er van verwacht wordt.  :’(