sjips, gips!

Het is behoorlijk koud donderdag,op de fiets naar mijn werk. Vlak bij het Stadhuis word ik een beetje raar in mijn hoofd, en als ik de fiets heb weggezet in de warme fietsenkelder wordt het erger. Ik zal de afdeling wel halen denk ik maar neem voor de zekerheid de lift en niet de trap. Daar voel ik mijn knieën slap worden, klappen mijn enkels om en ik lig/zit, de lift is niet zo groot ik ben met mijn rug langs de muur naar beneden gegleden. De collega die bij me in de lift stond zal zich wel doodgeschrokken zijn. Er was binnen een mum van tijd hulp, ik kreeg bevroren poffertjes ;) en koelelementen op mijn enkel want die deed behoorlijk zeer en Rob werd gebeld, die was er al snel. Ik heb gevraagd of ze mijn directe collega wilden bellen zodat ze wist dat ik niet kwam en even later waren we onderweg naar het ziekenhuis. Om een lang verhaal verder toch maar kort te houden: om ongeveer half drie waren we weer thuis, mijn kuitbeen bleek gebroken en nu heb ik een gipsen pootje. Het was een 'mooie' breuk, en als het goed aan elkaar groeit hoeft het niet geopereerd te worden, maar daar horen we dinsdag meer over. De duizeligheid heeft mogelijk te maken met een medicijn dat ik gebruik plus de overgang van koud naar warm. In overleg met de huisarts gaan we proberen of ik met een lagere dosering toe kan.
Ik word goed verzorgd door mijn pensionado, wat dat betreft had de timing slechter gekund ;) De pijn gaat wel maar het is vooral lastig, het been moet zo veel mogelijk omhoog blijven. Maar we redden ons wel.
Wordt vervolgd...