op pad

Ik neem het me vaak voor, echt, al heel lang, en toch komt er op de een of andere manier steeds maar niks van terecht: af en toe naar mijn zussen en broer voor een bakkie en een kletspraatje. We hebben, denk ik wel eens, nog niet half in de gaten hoe dankbaar we mogen zijn dat het nog kan. Nou wonen we niet allemaal bij elkaar om de hoek en iedereen is druk met zijn of haar eigen bedoening, maar toch…

Tijdens het familieweekend kan ook niet altijd iedereen er bij zijn en dat zal denk ik, nu we ouder worden, misschien wel vaker gaan gebeuren. Dan zien we elkaar dus ook niet allemaal. Het ontbreekt zeker niet aan goede wil, we vinden elkaar allemaal nog steeds lief en hebben zo nu en dan kort contact via WhatsApp, maar echt even langs…
Afgelopen week was geen-woorden-maar-daden-week, haha, we hebben een beginnetje gemaakt, zijn op pad gegaan en hebben twee bezoekjes afgelegd, aan mijn oudste zussen, heel gezellig! Daar wordt een mens blij van hoor!

Bij de foto: Mijn jongste zusje was hier nog niet geboren. Ik sta linksvoor, naast mijn broertje.