weg

Op onze zus-en-zo-app kwam het verzoek of iemand het boekje nog had dat mijn broer ooit schreef over zijn eerste deelname aan de Elfstedentocht op de Weissensee, en wat daar aan vooraf ging. Het zou opgestuurd worden naar een volle nicht van ons die het graag wilde lezen, dus… wie wilde het afstaan? Ik heb een paar kasten doorgespit en kwam daarbij heel wat tegen en warempel, toen ik bijna de moed opgegeven had, ook broers schaatsboekje. 😊
Ik heb het ‘s middags nog een keer gelezen en heb er met een glimlach afscheid van genomen. En het, met een kaartje erbij, samen met Sofie op de brievenbus gedaan. Met een beetje geluk heeft ze het gisteren ontvangen. 
Gitta, als je dit leest, geniet ervan! 😘

Bijkomend voordeel van al dat gespit en gezoek: je weet weer een beetje wat je nog aan boeken hebt en ook wat weg mag. Er is nu wat meer ruimte in de kast gekomen. De kinderen mogen nog kijken wat ze willen hebben, de rest gaat weg. Ik las toevallig dat bij ons de Oosterkerk boeken inneemt voor hun zomerse boekenmarkten. En anders gaat het naar de kringloop.

En wat dat schaatsboekje betreft: Ik weet dat er nog een paar in de familie zijn, dus als ik het nog een keer wil lezen kan ik het vast nog wel ergens lenen.