acties

Het is al vaak gezegd, het is een rare, moeilijke tijd. Maar ik merk ook hoezeer we met elkaar verbonden zijn. Zo heb ik nu veel meer contact met mijn familie, al is het dan via WhatsApp. Gek, maar zolang het goed gaat horen we soms tijden niets van elkaar. Niet dat we niet van elkaar houden, want als er iets is zijn we er, áltijd, állemaal! Maar nu melden we ons elke ochtend even en worden er ook foto’s en flauwigheden gedeeld ;). Zo houden we elkaar een beetje op de been. En ook met de familie van Rob hebben we wat vaker contact.

Ik merk het ook om me heen, iedereen past een beetje meer op elkaar en op social media worden allerlei acties opgestart. Zo werd er geklapt voor de helden in de zorg, een kaarsje gebrand voor de kanjers die de boel draaiende houden, werden er voor de kleintjes beren voor het raam gezet voor een ‘berenjacht’*, papieren duiven geknipt voor jouw persoonlijke helden en kun je een t-shirt voor je raam hangen als blijk van steun. Allemaal met de beste bedoelingen en mooi om te zien dat iedereen zo zijn best doet maar bij dat t-shirt hebben wij de grens getrokken. Ik brand elke avond een kaarsje in een lantaarn voor mijn huis, er hangen zes duiven voor het raam, er staan drie beren in de vensterbank en ik heb kaarten ingeleverd voor ziekenhuizen en verzorgingshuizen. Voor nu vind ik dat wel even genoeg, maar mooi is het wel! 

* nee geen andere knuffeldieren, béren! Het is namelijk begonnen naar aanleiding van een boek dat heet ‘Wij gaan op berenjacht’. Dat hebben we gelijk maar gekocht voor Daan ;). Natuurlijk kreeg Emma ook een boek: ‘Monkie’.